شیعه قرن‌ها برای مظلومیت ائمه گریست. تنها درسی که از آن گرفت این بود ائمه حق مظلوم هستند و حق آنان غصب شده است.
برای برخی به همین دلیل، اقتدار نظام جمهوری اسلامی و رهبران آن غیر قابل هضم است.
اگر جامعه آن موجود موعود را بخواهد، باید خود را برای همراهی امام مقتدر آماده کند. باور کند دوره صلح حسنی تمام و قیام حسینی آغاز شده است اما این بار حسین کشته نمی‌شود.
برخی افراد از باب منطق با نظام اسلامی و ولی‌فقیه مشکلی ندارند و مخالفتشان بیشتر روانی است. احساس خوبی نسبت به نظام وحاکم آن ندارند.
در این قسمت سخنان برخی عرفا، بزرگان و شخصیت‌های خارجی در مورد ویژگی‌های شخصیتی امام خامنه‌ای آورده می‌شود. شاید با ذکر این مطالب حجت بر همگان تمام شود.
خبر شهادت امیرالمؤمنین در شهر میپیچد، برخی می‌گویند مگر علی نماز می‌خواند که در مسجد کوفه شهید شود. غافل از آنکه علی مظهر نماز و دین است.
1400 سال بعد این سید علی، فرزند آن علی، ناشناس می‌ماند. امویان شروع به داستان‌سرایی می‌کنند. وی را دیکتاتور معرفی می‌کنند در حالی که مدافع اصلی مردمسالاری در نظام اسلامی بوده است. در همه دوره‌ها پای رأی مردم ایستاد. عملکرد سید انقلاب در دفاع ازجمهوریت نظام اسلامی، حتی مورد ستایش سید فراموش کار با عبایی شکلاتی نیز قرار گرفت.
پس از پیروزی بر شورشیان بصره، امام نامه‌ای به مردم کوفه نوشت: «خداوند شما مردم کوفه را از سوی اهل‌بیت پیامبر پاداش نیکو دهد، بهترین پاداشی که به بندگان فرمان‌بردار و سپاسگزاران نعمتش عطا می‌فرماید، زیرا شما دعوت ما را شنیدید و اطاعت کردید، به جنگ فراخوانده شدید و بسیج گشتید.»
کمتر از یک سال پس از این نامه، خطابه‌های سرزنش‌آمیز علی به مردم کوفه شروع می‌شود.
چرا مردم کوفه پیمانشان را فراموش کردند و مطیع نبودند؟
در هیجدهم ذی‌الحجه، پیامبر علی را جانشین و وصی خود معرفی کرد. هفتاد هزار از اهل مدینه را شاهد گرفت. دین کامل و تمام شد. اگر حضرت رسول، جانشین تعیین نمی‌کرد، دین ناقص نمی‌ماند، بلکه از بین می‌رفت.
بیست و هشتم صفر ، پیامبر امتی را به سوگ خود نشاند، اما گویا پیامبر به سوگ امتش نشسته است. آن هفتاد هزار و دیگر همشهریانشان بی‌توجه به توصیه‌های رسول خدا به نام دفاع از دین و مسلک پیامبر، خلاف میل ایشان عمل کردند.
تاریخ دوباره ندای هل ناصر من ینصرنی امام را شنید.این بار مولای امت، ابوذر، سلمان و حبیب را نطلبید و به سراغ عمار رفت. عمار توان کاستن سنگینی تنهایی امام و امت را دارد.
جنگ صفینی درخرداد 88 به پاشد. پایداری و هماوردی چهارساله با تمام معاویه‌های تاریخ، امویان را کلافه کرده است. می‌خواهند فتنه به پا کنند. گویا شمشیر به گلوی آنها رسیده است و باید دو جبهه خوارج و عافیت‌طلبان تحریک گردند.
